Pinot Noir z Burgundii - panel degustacyjny
Pinot Noir nie należy do szczepów łatwych w odbiorze. Nie charakteryzuje się nasyconym kolorem, nie uwodzi intensywnością aromatów, ani nie prezentuje poziomu alkoholu i takiej struktury jak większość czerwonych odmian. Te cechy sprawiają, że początkujący miłośnicy wina bardzo rzadko decydują się na jego zakup. Pinot Noir to gra niuansów, ekstrakt z elegancji i finezji, a Burgundia, w której uprawia się Pinota od ponad tysiąca lat, wspięła się na wyżyny w jego winifikacji.
Burgundia to terytorialnie mały region, o zbliżonych warunkach klimatycznych, ale ze względu na ogromną różnorodność glebową oraz skłonność szczepu do klonowania (kilkadziesiąt skatalogowanych klonów dijońskich i pommardzkich), a także rozmaite metody stosowane przy produkcji Burgundów - Pinoty w tym miejscu świata mogą być niezwykle różnorodne.
Pod koniec lutego miałem przyjemność degustacji i bezpośredniego porównania dwunastu burgundzkich Pinotów. Efekty tego doświadczenia znajdziecie poniżej. Opisane wina ułożone są geograficznie - od północy.
Chardonnay - raport z obfitości i rozmaitości
Chardonnay niejedno ma imię. W chłodnym klimacie Chablis, bez użycia beczki, można z tej odmiany wytworzyć kwasowe i mineralne wina o lekkiej strukturze. Gdy kilkadziesiąt kilometrów na południe, w Burgundii, do fermentacji użyje się beczek, skorzysta z dojrzewania na obumarłych drożdżach i zastosuje batonnage - wina wzbogacają swą strukturę. W siedliskach cieplejszych owoc jest słodszy, pełniejszy, a kwasowość niższa. Jeśli jednak winiarz zdecyduje się dojrzewać wina w beczkach z nowego dębu, uzyskamy akcenty karmelu, toffi, kokosa, owocowego likieru i innych słodkich nut. Jak pisze James Halliday, gdy Chardonnay jest dobrze zrobione, można stracić orientację, w którym momencie kończy się charakter szczepu, a w którym zaczyna wpływ dębu. Chardonnay to najpopularniejszy biały szczep świata, uprawia się go we wszystkich klimatach, w których jest w stanie dojrzeć. Tworzone we wszystkich możliwych technikach, daje zaskakującą rozpiętość stylistyczną.
Podczas warsztatów 5 i 6 lutego wraz z moimi gośćmi, miałem możliwość prześledzić tą różnorodność na przykładzie 30 win odmianowych. Wśród nich, poza stałymi, wytrawnymi (degustowanymi w ciemno), były też wina musujące i słodkie. Oprócz moich ocen, uczestnicy warsztatów wybrali w głosowaniu najlepsze wina publiczności. Każdy gość wskazywał jego zdaniem najlepsze trzy wina (najlepsze otrzymywało 3 pkt, drugie miejsce 2 pkt i trzecie miejsce 1 pkt). Dnia 5 lutego, przy 13 głosujących osobach - najlepsze wino mogło uzyskać maksymalnie 39 pkt, a 6 lutego przy 12 osobach maksymalnie 36 pkt. Adnotacje o "winach publiczności" znajdują się przy opisach win.
