Wina z kvevri, czyli glinianych, zakopywanych w ziemi amfor, to autentyczne produkty z tradycją sięgającą 7 tysięcy lat. Białe i czerwone wina fermentują w kontakcie ze skórkami, szypułkami i pestkami, a maceracja na nich trwa nawet wiele miesięcy. Tak, dobrze przeczytaliście, dla białych również, a nawet dłużej dla białych niż czerwonych - ot taka specyfika. Świat zachodni przypomniał sobie o tej metodzie, nazywając te białe wina pomarańczowymi i kreując na nie modę. Hipsterski świat oszalał nie tylko na punkcie "orange wines" czy "amber wines", ale też dlatego, że wina z kvevri są naturalne, autentyczne, rzemieślnicze, bez filtracji, bez klarowania, bez siarki i wegańskie. Istny szał, modowa ekstaza.

Przyznam się, że nie jestem fanatykiem win naturalnych, nie jestem też weganinem, ani hipsterem (za gruby na hipstera,

). Do degustacji gruzińskich win z kvevri podchodziłem z ogromnym entuzjazmem, ale lekkim dystansem (naturo-sceptycyzmem?). Sporo już próbowałem win naturalnych, których producenci tłumaczyli wady produkcyjne naturalizmem. Jestem w stanie zrozumieć, a nawet docenić drobne defekty, odrobinę brettanomyces, akcent lotnej kwasowości, czy celowe utlenienie spowodowane metodami produkcyjnymi, ponieważ potrafi to dodać winom pewnego uroku. Jednak nadmiar powyższych elementów ma swoje granice, dla każdego degustującego inne.

Podczas dwóch dni warsztatów miałem okazję dwukrotnie przyjrzeć się trzynastu gruzińskim winom z kvevri. Wina pochodziły od sześciu producentów, z różnych regionów, rozmaitych szczepów i wytwarzane były trochę innymi metodami, prezentując różnorodność stylistyczną. Wszystkie były winami rzemieślniczymi, tworzonymi w krótkich "seriach" po maksymalnie 3000 butelek w roczniku.